[ Pobierz całość w formacie PDF ]
charakteru, której dziecko nie lubi u rodziców, może być przez nie naśladowana, ponieważ dzieciom
do pewnego wieku rodzice wydają się doskonali; mówią dziecku, co ma robić, a czego nie, wymierzają
kary, rozdają nagrody. Dziecko chciałoby być tak samo duże i silne i mieć taką samą władzę, jak tato
czy mama. Czasem chęć naśladowania wywołana jest tym, że jedno z rodziców często powtarza:
Jesteś taki jak twój ojciec (lub twoja matka)".
Taki sposób zachowania dowodzi identyfikacji, a próba bycia ojcem czy matką prowadzi w pewnym
momencie do upodobnienia cech charakteru dziecka do cech charakteru rodziców, w niektórych
przypadkach nawet do powstania choroby, na którą cierpi któreś z rodziców. Jeśli matka ma dużą
nadwagę, to dziecko, które z nią się identyfikuje, również może mieć ten problem. Jest to częsta
przyczyna otyłości u dzieci. Niekiedy trudno stwierdzić, czy chodzi o dziedziczenie, czy o identyfikację.
Każdy człowiek porównuje się w pewnych okresach życia do jakiejś osoby, a dziecięce identyfikacje
przekształcają się w pózniejszym życiu w przyzwyczajenia.
Kiedyś trafił do mnie pewien stomatolog, którego stale swędziało ucho. Dermatolodzy i
laryngolodzy nie potrafili ustalić przyczyny dolegliwości. On sam zastanawiał się, czy czasem nie
chodzi o jakiś problem psychologiczny. Podczas przeprowadzanej przeze mnie terapii zapytałem, czy
ktoś, kto jest mu w jakiś sposób bliski, cierpiał bądz cierpi na tę przypadłość. O, tak. Moja mama
miała podobny problem odpowiedział. Zawsze drapała się małym palcem, tak jak ja. Wraz z
wiekiem niedosłyszała na to ucho. Myślę, że i mnie słuch się trochę pogorszył". Powiedział też, że był
bardzo przywiązany do matki. Wyjaśniłem mu, że prawdopodobnie jest to objaw identyfikacji, a za
pomocą techniki palców dowiodłem, że przyczyna swędzenia ma właśnie taki charakter.
Masochizm
Nikt z nas oczywiście nie jest aniołem i czasami zachowujemy się tak, że pózniej tego żałujemy.
Opanowują nas myśli, których się potem wstydzimy. W takim wypadku nasza podświadomość może
dojść do wniosku, że określone myśli i zachowania zasługują na karę.
Wiele wskazuje na to, że największe wyrzuty sumienia dręczą najczęściej właśnie najbardziej miłe i
życzliwe innym osoby, i to właśnie one mają skłonność do wymierzania sobie kary. Mają nazbyt
skrupulatne sumienie i karzą siebie nawet za mało istotne przewinienia.
Najgorsi przestępcy, nierzadko psychopaci, to, jak się wydaje, ludzie bez sumienia, chociaż trzeba
pamiętać, że czasami nawet i ich dręczą wyrzuty. Nie ma wątpliwości, że wiele osób, które popełniły
przestępstwo, zostaje złapanych i osadzonych w więzieniu tylko dlatego, że podświadomie odczuwają
potrzebę bycia ukaranymi. Aby znalezć się w więzieniu, robią coś takiego, co ujawnia ich winę.
Cechy masochistyczne wykazuje czasami większość z nas. Neurotycy potrafią w tym nawet
przesadzić, co prowadzi do całkowitego wyniszczenia ich organizmu. Znany psychiatra dr Karl
Menninger badał tę przypadłość i opisał ją w swojej książce Man Against Himself (Harcourt Brace,
New York). Ekstremalne formy wymierzania sobie kary to niekiedy samobójstwo lub prowadzące do
śmierci zaburzenia psychosomatyczne.
Masochizm odgrywa często ogromną rolę w chorobach o podłożu emocjonalnym, a wyzdrowienie
jest możliwe tylko wtedy, gdy rozpozna się przyczyny wyrzutów sumienia. Wspólnym czynnikiem
alkoholizmu u wielu osób jest podświadomy przymus zniszczenia własnej osoby. Celem leczenia jest
przekonanie podświadomości, że kara wcale nie jest konieczna.
Osoba cechująca się chorą potrzebą sprawiania sobie bólu może łatwo ulegać nieszczęśliwym
wypadkom i poddawać się często operacjom. Jeśli ktoś decyduje się wielokrotnie na zabiegi
chirurgiczne, to doświadczony lekarz natychmiast zorientuje się, że ma do czynienia z masochizmem.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]