[ Pobierz całość w formacie PDF ]

nie ubrany, wyszed� z uczty, w której bra� udzia�.
- Nie masz wi�c w�tpliwoS
ci - rzek� przyjaciel S�dziwoja - �e on posiada t� wielk� tajemni-
c�, o której istnieniu tak d�ugo w�tpi�em.
- Przecie� si� z tym nie tai - odpar� �ywo Bodenstein. - Sam w�asnymi oczami patrza�em jak
odbywa� przemian� o�owiu, srebra, cyny, miedzi, �elaza, merkuriuszu, na jak najczystsze z�o-
to. Dotyka�em go si� w�asnymi r�kami; z�otnicy wszystkie z nim próby odbywali.
- Mówisz, i� elektor przyj�� go �askawie?
- Prawie jak równego sobie. Z nim tylko rozmawia�, �artowa�, razem z nim jad�, posadziwszy
go przy stole na pierwszym miejscu przed wszystkimi ksi���tami po swojej prawej stronie.
To jest rzecz nies�ychana! - Pozwoli� mu wst�pu ka�dego czasu do siebie. Wszyscy dworza-
nie, a szczególniej alchemicy, nie posiadaj� si� z zazdroS
ci i gniewu.
- To niepoj�te! - rzek� Rogosz zamyS
laj�c si�, po chwili doda� - wiem, �e jesteS
cz�owiekiem
roztropnym, ale czyS
dobrze uwa�a� wszystkie okolicznoS
ci, czy nie ma w tym jakiego pod-
st�pu?
- Wierzcie albo nie wierzcie - odpar� ura�ony medyk - ale jeS
li tu jest jakie oszuka�stwo,
wyt�umacz mi, jakim sposobem oszuka� mo�na tylu pilnie przypatruj�cych si�, z których ka�-
72
dy si� zna na rzeczy; kiedy o�ów, tygiel, w�gle, wszystkie narz�dzia najtroskliwiej badane
by�y, a w wielu doS
wiadczeniach z jego proszkiem on nawet niczego si� nie dotyka�. Mo�na
kilka razy jednego cz�owieka oszuka�, ale tylu razem tak cz�sto oszukiwa� - niepodobna.
- Zreszt� powiedz, jakie bogactwa mog�yby wystarczy� na takie �ycie i sk�d by je wzi��?
Dwór jego sk�ada si� wi�cej jak ze stu ludzi i dwa razy tyle koni.
- Biesiady takie, jak widzisz, trwaj� od zmierzchu do S
witu, od rana do nocy. Ja w�ócz� si�
za nim od samej Pragi jak cie�; S
ledz� ka�dy krok jego, czatuj�, mo�e mi si� uda wybada�
jego tajemnic�; patrz� wi�c na wszystko i widz�, i� na takie �ycie skarby cesarza rzymskiego
by nie wystarczy�y.
- Musisz si� sam przy tym mie� niex
le - rzek� ironicznie Rogosz.
- Bynajmniej - odpowiedzia� z westchnieniem Bodenstein. - To jest marnotrawca, szaleniec,
wariat, ale jednak wie o ka�dym groszu, który wydaje. �aden lichwiarz pewno nie prowadzi
tak drobiazgowych rachunków. Nikomu nie wierzy, targuje si� a� do znudzenia, w zbytku
swoim jest sk�py. Ten jego s�u��cy, ka�muk, wszystko urz�dza, jemu jednemu wierzy. S�dzi-
woj rzuca z�oto, ale tylko tam, gdzie jemu si� podoba. ProS
b� nic u niego nie zyskasz, �adne-
mu prosz�cemu nie da� jeszcze ani szel�ga, to jest szatan, co si� z cudzej n�dzy raduje.
- By�em ja raz w krytycznym po�o�eniu, zreszt� nie mam si� co przed tob� tai�. W Pradze,
w jednej z pierwszych karczem podpi�em sobie, a �e wiedziano, i� przyjecha�em z alchemi-
kiem, o którym ca�e miasto gada�o, rozumieli wi�c, �e mam z�ota jak piasku. Nie zaprzecza-
�em temu, i kilka dni bawiliS
my si� wybornie, kiedy jednak przysz�o do zap�aty, mieliS
my
wyje�d�a�, a tu ani grosza. Obdarto mnie ze wszystkiego, a poniewa� omnia mea mecum
porto, zabrano mi i r�kopism dzie�a mojego, na którym s�awa moja i ostateczne nadzieje spo-
czywaj�. �adnego nie widz�c ratunku pokonywam wrodzon� dum� i udaj� si� w proS
by do
S�dziwoja ��daj�c par� dukatów. W�aS
nie wtedy wydawa� podobny bankiet, na którym po�o-
wa biesiadników dobrze mnie zna�a. Wyszed�szy do mnie do ogrodu i zobaczywszy mnie
w nie bardzo przyzwoitym stroju bia�ym, poniewa� wierzchnie suknie zatrzymano mi
w karczmie, rzek�: - Dam ci sto razy tyle, ile ��dasz, ale pod jednym warunkiem. - Pod ja-
kim? - zapyta�em z bojax
ni�. - Oto teraz pójdziesz ze mn� do goS
ci i tam powiesz g�oS
no te
wyrazy; -  MoS
ci Panowie! jestem Adam von Bodenstein, profesor z Bazylei, i przyszed�em
tu tylko po to, aby wam oS
wiadczy�, i� S
wi�tej pami�ci. nauczyciel mój i ziomek, Theophra-
stus Aureolus Paracelsus Bombastus von Hohenheim, by� pijanic�, g�upcem i w�ócz�g�, a ca-
�a jego nauka niewarta trzech groszy.
- Wiadomo wszystkim, co �yj�, i� boski mistrz nasz Paracelsus nie mia� wi�kszego ode mnie
wielbiciela.
- Wyrzec wi�c te s�owa by�o to wystawi� si� na S
miech oczewisty, a�em zmartwia� na takowe
��danie. Prosz�! b�agam! wstyd i zimno dokuczaj� mi, lecz nie i nie, jak si� upar�, nic nie
ust�pi�.
- I có� - zapyta� Rogosz - wyprzysi�g�eS
si�?
- Có� mia�em czyni�? Poszed�em i w czasie ich uczty S
ród grzmotu S
miechów wyplu�em prze-
kl�te s�owa, a natychmiast wyliczono mi par�set dukatów. By� to jedyny pieni�dz, którym od
niego otrzyma�.
- Kiedy do niego pierwszy raz przyby�em, ��daj�c po dawnej znajomoS
ci jakiego zaj�cia,
sekretarza, pomocnika, laboranta lub lekarza, aby mie� pozór zostawania przy nim i S
ledze-
nia go, dozwoli� mi zostawa� w swoim orszaku, ale szyderczo oS
wiadczy�, i� nie jest w sta-
73 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne