[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wojennych. Wszyscy oni byli śydami. Gdy Sawicki chciał wysłać do Norymbergi jako świadka Stefana Korbońskiego,
Kurowski odmówił udzielenia zgody na składanie osobistych zeznań. Zeznania Korbońskiego, dotyczące przede wszystkim
masowych egzekucji ulicznych, zostały odczytane przez sowieckiego prokuratora, Smirnowa, i figurują w tomie 7
Procesu głównych zbrodniarzy wojennych przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym . Niemiecki gubernator
Frank został skazany na śmierć i powieszony. Stefan Kurowski zakończył swoją karierę jako sędzia Sądu Najwy\szego, w
którym urzędowało kilku \ydowskich sędziów, między innymi Mieczysław Szerer.
Przywódcą rady obrońców był adwokat Maślanko, dziekan grupy obrońców politycznych, których jedynym zadaniem było
doprowadzenie podejrzanych do przyznania się do udziału w faktycznym lub fikcyjnym przestępstwie, po czym obrońcy
zobowiązywali się do prośby o złagodzenie kary. Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego - Bezpieka, polski
odpowiednik KGB - oczekiwało od prawników, \e będą pomagać prokuratorom, a nie bronić oskar\onych. Dyrektor
departamentu śledczego, Ró\ański, postawił sprawę jasno: obowiązkiem rady obrońców jest gromadzenie dowodów
przeciw oskar\onym. Sędziowie, chcąc stanąć po właściwej stronie tajnej policji politycznej, dzwonili do Ró\ańskiego z
pytaniem, jaki wyrok sugerowałby będąc na ich miejscu. Ró\ański odpowiadał lakonicznie: pięć... dziesięć lat...
do\ywocie...kara śmierci .
śydzi w Parlamencie i elitach politycznych
W Sejmie na czele śydów stał wspomniany wcześniej wicemarszałek Zambrowski. Jego współpracownikiem był Bolesław
Drobner, przedwojenny członek Polskiej Partii Socjalistycznej, która nie była prokomunistyczna. Zapytany w kuluarach
sejmowych przez dawnego przyjaciela, Mikołajczyka, jak udało mu się zasiąść w ławach komunistów, Drobner
odpowiedział: Odsiedziałem swoje w sowieckim wiezieniu i nie chciałbym prze\yć tego po raz drugi . Inni \ydowscy
członkowie przedwojennej Partii Socjalistycznej, którzy przyłączyli się do komunistów, to: Dorota Kluszyńska, Alfred
Krygier i Julian Hochfeld, \arliwy konwertyta.
Wśród innych członków rządzącej elity \ydowsko-komunistycznej mo\na wymienić Stefana śółkiewskiego, ministra
edukacji w latach 1956-1959, który na pierwsze miejsce wysunął indoktrynację komunistyczną; Ludwika Grosfelda,
byłego ministra finansów w Rządzie Londyńskim, który po powrocie do Polski został członkiem komunistycznej Rady
Państwa; Emila Sommersteina, przed wojną członka parlamentu, mianowanego ministrem do spraw odszkodowań
wojennych; wybitnego poetę Juliana Tuwima, który powrócił do Polski z Zachodu w 1946 roku, aby sławić wielkość
komunistycznych rządów; Władysława Mątwina, jednego z członków-zało\ycieli Związku Patriotów Polskich, który
zajmował kilka wa\nych stanowisk, był między innymi wydawcą naczelnego organu prasowego komunistów, Trybuny
Ludu; Antoniego Alstera, wiceministra Spraw Wewnętrznych; Stefana Arskiego, znanego dziennikarza i wy\szego
urzędnika PZPR; Izaaka Kleinermana, przewodniczącego biura prezydium Rady Państwa; Jakuba Prawina, aktywistę
partyjnego; Ozjasza Szechtera, zasłu\onego komunistę.
Większość członków tej grupy przywódców politycznych przybyła do Polski z Rosji, dokąd uciekli w czasie wojny.
Sprawowali oni totalitarne rządy w Polsce od 1945 do około 1955 roku i do Polskiego Pazdziernika 1956. Dla
zapewnienia sobie pełnej kontroli w państwie, aresztowano czołowych nie\ydowskich komunistów polskich: Władysława
Gomułkę, Zenona Kliszkę, Mariana Spychalskiego, generała Grzegorza Korczyńskiego, generała Wacława Komara,
marszałka Michała śymirskiego i wielu innych.
W wyniku Poznańskiego Czerwca 1956 nastąpiła zmiana warty: nie\ydowscy komuniści, tacy jak Gomułka, przejęli
władzę i wysłali do wiezienia Romkowskiego, Fejgina, Ró\ańskiego i im podobnych.
śydowskie elity, które odgrywały naczelna rolę w rządach komunistów w powojennej Polsce, znalazły swój epilog w
exodusie mającym miejsce w latach 1967-68. Krakowski Tygodnik Powszechny w wydaniu z 20 marca 1988 opublikował
wyjątki z artykułu zaczerpniętego z komunistycznego czasopisma Nowe Drogi, który opisywał wydarzenia z marca 1968:
Między drugą połową 1967 i 68 roku, 341 oficerów \ydowskiego pochodzenia zostało wydalonych z wojska.
Przeprowadzono równie\ czystkę w partii komunistycznej... W Warszawie 483 osoby usunięto z wy\szych stanowisk
[ Pobierz całość w formacie PDF ]