[ Pobierz całość w formacie PDF ]

takie kobiety, jednak jedno trzeba im przyznać. Mają w sobie
tyle wdzięku, że sam nie wiesz, kiedy wpadasz w ich sidła.
Nat przysiadł na łóżku, a po chwili z lubością się położył,
wygodnie układając ramiona pod głową. Purdy zrobiła to
samo.
- Przyjemne mieszkanie - powiedział. - Za jakiś czas
będziemy mogli przyprowadzić tu Williama i Daisy.
- Tak, ale... czy nie będzie nam trochę niewygodnie? -
Purdy zawahała się. - W jednym łóżku?
Leżała odprężona i spokojna, z burzą ciemnych włosów,
które przesłaniały jej twarz. Tak pragnął ją przytulić i
uspokoić...
No cóż, pewnie marzyła teraz o Rossie.
- To tylko tydzień - powiedział obojętnie. - Po wyjez
dzie
Cleo i Aleksa będziemy mieli osobne sypialnie.
Czekał go tydzień tortur. Będą sypiać tuż obok siebie, ale
nie razem. Jak on to wytrzyma?
- Mógłbym spać na podłodze, ale łóżko jest ogromne, a
pokój mały i nie bardzo będę miał gdzie się ułożyć. Poza tym,
gdyby Cleo nagle tu weszła, wszystko by się wydało.
- Masz rację, to nie wchodzi w grę. Tylko trochę mi
głupio, bo ty i Kathryn...
Jak ona zdoła zasnąć u jego boku? Przecież tak na nią
działał...
- Nie martw się tym. A
óżko jest naprawdę duże i jakoś
sobie poradzimy. Powinniśmy się cieszyć, że wszystko idzie
jak najlepiej. Mamy wygodne mieszkanie w samym centrum
Londynu, do którego będziemy mogli przenieść Williama i
Daisy. Cleo i Alex nie mają żadnych podejrzeń co do naszego
narzeczeństwa, a to dowodzi, że inni też niczego się nie
domyślą. Przebrniemy przez ślub, załatwimy formalności
związane z dziećmi, i ani się obejrzysz, jak wrócisz do Rossa.
 - To prawda. - Nagle uświadomiła sobie, że od wyjazdu z
Cowen Creek ani razu nie pomyślała o Rossie. - Mówił, że
będzie mu mnie brakować. Wziął nawet mój numer telefonu w
Londynie...
- Widzisz? Jestem pewien, że Ross będzie tęsknił za tobą
bardziej, niż ci się wydaje. Przyjazd do Londynu był najlepszą
rzeczą, jaką mogłaś zrobić.
Z
niadanie, jakie przygotowała Cleo, było niezwykle
uroczyste. Purdy zaczęła nawet mieć wyrzuty sumienia, że tak
niesprawiedliwie osądzała siostrę, jednak trwało to tylko
chwilę.
- Naprawdę aż tyle czasu musicie poświęcić bliz
niakom?
- narzekała Cleo. - Wieczory moglibyście sobie odpuścić. Nie
macie pojęcia, ile imprez szykuje się w Londynie przed
naszym ślubem!
Nat przejął inicjatywę. Najwyraz
niej lata praktyki przy
boku Kathryn nauczyły go, jak należy odmawiać tego typu
prośbom.
- Ale przynajmniej na jedno popołudnie porywam Purdy i
od tego nie odstąpię - powiedziała stanowczo Cleo. - Na środę
zaplanowałam zakupy i od tego się nie wymigasz,
siostrzyczko. Jestem pewna, że oprócz dżinsów i
rozciągniętych podkoszulków niewiele ubrań masz w walizce.
- No cóż, to prawda - potwierdziła Purdy.
Nat spojrzał na nią ciekawie. Jak zwykle i tym razem
miała na sobie spodnie i bawełniany podkoszulek, jednak
mimo zmęczenia wyglądała pięknie.
- Mnie się podoba - powiedział entuzjastycznie.
- Domyślam się - prychnęła Cleo. - Jednak teraz Purdy
jest w Londynie i nie może w takim stroju pokazać się choćby
na proszonej herbatce, nie mówiąc już o bardziej uroczystych
przyjęciach.
 - W porządku - machnęła ręką Purdy. - Wybiorę się z tobą
po te zakupy w środę, skoro tak bardzo ci na tym zależy. Ale
resztę czasu naprawdę musimy poświęcić Williamowi i Daisy.
- Mam pokorną prośbę, żebyście zarezerwowali sobie
sobotę - wtrąciła kąśliwie Cleo. - Wiem, że to jedynie mój
ślub, Purdy, i że jestem tylko twoją siostrą, jednak po cichu
liczyłam, że znajdziesz dla mnie trochę czasu.
- Ależ Cleo...
- Wszyscy są was bardzo ciekawi, a wy zamierzacie kryć
się po kątach. I co ja powiem ludziom?
By załagodzić sytuację, Purdy obiecała, że z Natem
wezmą udział w przyjęciu u Sabriny, znajomej Cleo. Po
skończonym śniadaniu Alex szybko się pożegnał.
- Ktoś musi pracować - powiedział i wyszedł. Niestety, ku
rozczarowaniu Purdy, Cleo z uwagi na
przygotowania do ślubu wzięła sobie urlop na tydzień
przed ślubem.
- Mama i tata przyjdą na kolację - oznajmiła. - Przed
południem mam parę spraw do załatwienia na mieście i małe
zakupy. Może wybrałabyś się ze mną?
- Purdy jest zmęczona - przerwał jej Nat. - Nie spała całą
drogę.
- Lepiej przemęczyć się przez dzień i zasnąć dopiero
wieczorem. Wtedy szybciej znikną problemy związane ze
zmianą czasu.
- Wolę, żeby Purdy została ze mną - powiedział
stanowczo Nat i Cleo zaniechała dalszych dyskusji.
- Jak uważasz. Tylko nie miejcie do nikogo pretensji, jeśli
nie będziecie mogli spać w nocy.
Purdy zasnęła natychmiast, ledwie przyłożyła głowę do
poduszki, i spała bite cztery godziny, natomiast Nat siedział w
rogu łóżka i przyglądał się jej z czułym zaciekawieniem.
Nie dało się ukryć, że niezwykle polubił jej wiecznie
potargane włosy, nieregularne rysy, długie, cieniste rzęsy i
niezwykłą szarość oczu. Prawdę mówiąc, lubił w niej
wszystko.
Poza jednym. %7łe była po uszy zakochana w Rossie
Grangerze.
- Purdy! - Delikatnie dotknął jej ramienia. - Purdy, czas
się obudzić.
Coś mruknęła, potem z trudem uniosła powieki, i na
widok Nata uśmiechnęła się. Jeszcze nie kojarzyła, gdzie jest i
co robi z Natem w jednym pokoju, ale to, że są razem,
wyraz
nie jej się spodobało.
- Już prawie druga - powiedział miękko. - Jeśli będziesz
spała dłużej, dasz Cleo powód do triumfu, bo nie zmrużysz
oka w nocy.
Ciężko podniosła się z łóżka.
- Czy wyglądam równie z
le, jak się czuję? - zapytała,
przeczesując dłonią włosy.
Jak mogła wyglądać z
le, skoro wyglądała tak cudnie?
Rześka czy zaspana, wypoczęta czy zmęczona, zawsze równie
piękna... Do diabła, a teraz tak rozkosznie się przeciągnęła!
Nat jeszcze o tym nie wiedział, ale miał wszelkie
symptomy choroby zwanej miłością.
- Prysznic postawi cię na nogi - odezwał się, z trudem
opanowując dziwną tęsknotę, a prościej mówiąc, pożądanie.
Po dwudziestu minutach, wykąpana i ubrana w świeże
ciuchy, Purdy poczuła się jak nowo narodzona.
Rozczesując wilgotne włosy, weszła do kuchni, gdzie Nat
szykował coś do jedzenia.
- Spałeś choć trochę? - zapytała.
- Uciąłem sobie krótką drzemkę w pokoju na sofie
- odpowiedział. - Póz
niej wziąłem prysznic i [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne