[ Pobierz całość w formacie PDF ]
uprzednim zapytaniu Zgromadzenia). Istnieje nadzieja na koalicję argiwską z resztek Symmachii. Mantineja I
Elida zgadzają się (boją się Sparty), a także Korynt i jego poplecznicy na Chalkidyke. Tegea odmawia (niedawna
wojna z Mantineą), podobnie Megara i Zw. Beocki (oligarchia nie wierzy demokratom). Wskutek tego, koalicja
argiwska jest dość szczupła, więc nie rozgłasza się publicznie.
! lato 421 Sparta wie o koalicji, wyzwala Parrasję w płd. Arkadii, podbitą przez Mantineę. Argos niepokoi się
zgodą Aten i Sparty, osadza garnizon w Mantinei.
! W negocjacjach pokojowych Sparta okazuje Atenom wiele dobrej woli: uwalnia jeńców, wycofuje wojska z
Amfipolis, Chalkidyki i Bottiai, stara się skłonić popleczników do podpisywania traktatu pokojowego. Ateny
uwolniły jeńców, ale Pylos zatrzymują aż do otrzymania Pylos i Panakton. Po długich naleganiach zastępują w
Pylos helotów i Messeńczyków własnym garnizonem, dopóki Sparta nie zmusi wszystkich do podpisania pokoju
Nikiasza [nawet proponują wspólną wyprawę na nich, ale to zniszczyłoby Symmachię].
! zima 421/420 eforowie w Sparcie zwątpili w dobrą wolę Aten, tajne umowy z urzędnikami Koryntu i Zw.
Beockiego. Plan nr 1: Związek Sparcie da Panakton, a ona przehandluje je na Pylos. Potem Beoci wstąpią do
koalicji argiwskiej i wspólnie z Koryntem namówią ją do ataku na Ateny. Plan zawiódł Beoci nie mogli go
ujawnić swoim Radom.
21
! luty 420 - plan nr 2: Beoci oddadzą Panakton i własnych jeńców Ateńczyków, a Sparta da im przymierze.
Beoci są jeszcze w wojnie z Atenami [mają manualnie odnawiane 10-dniowe zawieszenia broni], więc to może
rozwalić przymierze spartańsko-ateńskie. Sparta liczy, że ułagodzi Ateny, oddając Panakton i jeńców ateńskich z
Beocji za Pylos. Plan się nie udał, bo Beoci wyburzyli Panakton i dopiero je oddali Sparcie, a Argos uprzedziło
Spartę i samo poprosiło ją o pokój pięćdziesięcioletni.
! W Atenach zmiany sytuacji politycznej: już od wiosny 421 walki na Chalkidyke, Skione poddało się w lecie
421- mężczyzn wybito, a reszta do niewoli [fatalne zaostrzenie determinacji pozostałych buntowników].
Chalkidyke nawet dwa miasta proateńskie podbili, a Amfipolis chce być neutralne i mocno się broni.
! W mieście niepokoje: po pokoju Megara, Beocja i Korynt wciąż zagrażają bezpieczeństwu, jeńcy wciąż w
niewoli, Panakton i Amfipolis w obcych rękach, a Sparta sprzymierza się z Beotami bez zgody Aten. Nikiasz traci
na znaczeniu, ale jego plan wciąż jest wypełniany: pokój zapewnia spokój od zakusów Sparty, która sama sobie
musi radzić z krnąbrnymi poplecznikami ! Sparta nie zdoła odbudować Symmachii i zapobiec wojnie z Argos
jednocześnie, a wtedy Ateny mają wolną rękę co do sprzymierzania się.
! Na fali wojny wypływają w sferze demagogii prymitywne jednostki, pochlebiające niskim gustom, pochodzące
z ludu i działające tylko dzięki wymowie [np. Kleon]. Po wojnie znużenie doprowadza do zmiany oczekiwań
nowy typ polityka. Do władzy powoli zbliża się Alkibiades, syn Klejniasa, młody, bogaty arystokrata, inteligentny,
uzdolniony, lubiany i ambitny. Zmierza on do zerwania przymierza ze Spartą, zyskania sobie Argos.
! Ateny chłodno traktują posłów spartańskich, którzy przekazują jeńców beockich [wiadomość o Panakton i
przymierzu z Beotami]. Alkibiades po cichu sprasza posłów Argos, Mantinei i Elidy na przymierze, Argos zrywa
rokowania spartańskie. Spartanie szybko przybywają do Aten z pełnomocnictwem do rozwiązania wszelkich
problemów. Alkibiades boi się, że mają oni teraz moc przekonać Zgromadzenie do pokoju, więc prywatnie zwodzi
ich, że przekona sam Zgromadzenie do zwrócenia Pylos, jeśli oni zatają swoje uprawnienia. Na Zgromadzeniu
zaś atakuje zdezorientowanych Spartan i podburza lud przeciw nim.
! Nikiasz stara się podtrzymać swoją politykę i uzyskuje zgodę na udanie się z poselstwem do Sparty: Ateny
chcą unieważnienia przymierza beockiego [chyba że Beoci wstąpią do Stefy pokoju Nikiasza], oddania Amfipolis,
oddania i odbudowy Panakton. Sparta odrzuca poselstwo [ceni sobie Beotów].
! lipiec 420 po wieściach o reakcji Sparty wściekłość w mieście. Ateny zawierają przymierze obronne z
Argos, Mantineją i Elidą [wzajemna pomoc, brak osobnych pokojów, zakaz przemarszów bez wspólnej zgody].
Niewiele to jednak daje Korynt ma władzę nad Przesmykiem. Sojusz ateńsko-spartański nie jest zerwany, ale
Sparta ma tylko osłabioną Symmachię i Beotów. Argos ma za sobą Ateny i dobre stosunki z Persją. Oczekiwanie
na pierwsze utarczki.
! okres VII 420 VII 418 brak poważniejszych działań. Dwukrotne spartańskie zgrupowanie nad granicą
lakońską przerwały niekorzystne wróżby. Zimą 419/418 wysłano tylko 300 ludzi do Epidauros, tuż przy Argos.
Beocja ośmiela się nawet przejąć Herakleję Trachis. Koalicja argiwska tylko wyklucza Spartę z igrzysk w Olimpii
[420]. Alikibiades strategiem [419], dąży bezskutecznie do wojny dwa razy wkracza z armią na Peloponez,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]