[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ję, że ci to nie przeszkadza? - Podniósł z ziemi deskę. -
Przytrzymasz jej koniec?
- Robię z tym osłem postępy - powiedziała nagle Cor�
rine, bez protestu wykonując to, o co poprosił.
- Jakie postępy?
- On się mnie już nie boi.
To ci dopiero! Prawdziwy sukces! Czas na szampana,
pomyślał złośliwie.
- To dobrze - powiedział na głos. Pochylił się, zmrużył
jedno oko i przyjrzał się krawędziom desek. - Podnieś swój
koniec. Dobrze, teraz możesz przybić.
- Zajmujesz się Robbiem, kiedy jego mama jest w pracy?
Corrine Parsons starała się prowadzić dialog! Jej pytanie
jednak zbiło go z tropu. %7łył w małym miasteczku, gdzie
44 CARA COLTER
wszyscy o wszystkim wiedzieli. Nie musiał nikomu niczego
wyjaśniać.
- Moja siostra nie żyje - powiedział spokojnie. Nie chciał
się wdawać w szczegółowe wyjaśnienia. Coś jednak po�
pchnęło go do dalszych zwierzeń. - Rak piersi. Miała niecałe
dwadzieścia siedem lat.
- Matt, to straszne. Tak mi przykro, naprawdę nic nie
wiedziałam.
Kiedy zerknął na nią, patrzyła na niego para ogromnych,
błyszczących oczu. W tej chwili zrozumiał, że Corrine Par�
sons należy do tych osób, które wszystko przeżywają bardzo
głęboko. Musiała wznieść wokół siebie mur niedostępności,
żeby chronić się przed własnymi uczuciami.
- Kiedy to się stało? - zapytała, gryząc prawie do krwi
dolną wargę. Podeszła do niego i położyła delikatnie dłoń na
jego ramieniu.
Teraz i Matt poczuł w sercu zamęt. Miał ogromną ochotę
o wszystkim jej opowiedzieć. Choć raz podzielić się z kimś
swoim bólem.
Corrine szybko odsunęła się od niego. Była zażenowana.
Zawstydził ją własny gest, który sprawił, że Matt poczuł się
bezbronny.
- Pół roku temu.
- Jak Robbie to znosi? - zapytała szeptem.
- Zazwyczaj bardzo dzielnie.
Dobrze, że nie zapytała, jak on sobie z tym radzi. Matt
w milczeniu zabrał się z powrotem do pracy. Corrine starała
się mu pomagać. Razem w szybkim tempie uporali się z kil�
koma deskami.
- A jego ojciec? - zapytała po chwili.
TRZECIA SIOSTRA 45
- Moja siostra nigdy nie powiedziała nam, kim on był
- odpowiedział szczerze. - A ty? Dlaczego przyjechałaś do
Miracle Harbor? I skąd jesteś?
- Mam tu rodzinę. A jestem z Minnesoty.
Jej ton świadczył o tym, że nie lubi i nie chce odpowiadać
na osobiste pytania. Matt zdecydował się jednak zadać jesz�
cze jedno.
- A co masz zamiar tu robić?
- Na początek dać schronienie bezdomnemu osiołkowi
- zażartowała, ucinając dalsze pytania.
Taka rozmowa nie miała sensu, jednak trzydzieści lat ży�
cia powinno go już było nauczyć, że nie wszystko, co dotyczy
kobiet, ma sens.
Matt schował swój młotek do kieszeni fartucha.
- Idę sprawdzić, co z Robbiem - powiedział.
Mały nadal tkwił w tym samym miejscu. I wciąż był po�
grążony w rozmowie z osłem, który drzemał w najlepsze,
stojąc na trzech nogach, z jednym uchem położonym po so�
bie, a drugim skierowanym w stronę chłopca. Robbie jeszcze
nie zauważył Matta.
- I moja mama tak ładnie pachniała, jak gorące ciasteczka
albo świeża pościel.
Takie zapachy dawno już nie gościły w życiu chłopca,
pomyślał ze smutkiem Matt. Robbie nigdy z nim nie rozma�
wiał o Marianne. Dlaczego? Może widział ból w oczach wuj�
ka? Matt cierpiał na sam dz
więk jej imienia. Być może Matt
nieświadomie zamykał chłopcu usta, kiedy ten próbował mó�
wić o swoich tęsknotach?
A może mówienie do osła było po prostu bezpieczniejsze.
Osioł przecież nie odpowie. Ma po prostu długie uszy i za-
46 CARA COLTER
mknięte oczy. Rzeczywiście wygląda tak, jakby słuchał bar�
dzo uważnie.
- Cześć - odezwał się Matt cicho.
Robbie odwrócił się do niego uśmiechnięty.
- On jest super!
Osioł natychmiast postarał się to udowodnić, strzygąc
uszami i obnażając wszystkie żółte zęby.
- Widzę, że łebski z niego gość. Ale może chcesz mi
pomóc przy tym płocie?
Robbie znowu spojrzał na osła.
- Muszę mu jeszcze coś opowiedzieć, coś ważnego.
Przyjdę póz
niej.
- W ciężarówce jest woda gazowana.
- Dobra.
Matt sam poszedł po wodę, po namyśle wziął drugą bu�
telkę dla Corrine.
- Masz ochotę na przerwę? - zapytał.
Słońce stało coraz wyżej i zaczynało się robić upalnie. Na
czole Corrine perliły się kropelki potu.
- Myślę, że poradzę sobie z resztą. Już wiem, jak trzeba
to robić - powiedziała.
- Widzę. Tylko Robbiego na razie nie da się oderwać od
twojego osła. Jest zakochany po uszy i chce dokończyć roz�
mowę. I tak muszę na niego poczekać.
Corrine spojrzała na butelkę z wodą, po czym bez słowa
odwróciła się i zabrała z powrotem do pracy. Gwóz
dz
skrzy�
wił się pod kątem prostym. Matt zdjął kapsel z butelki. Cor�
rine zrezygnowana odłożyła młotek na ziemię i przyjęła na�
pój. Matt pomyślał, że pewnie póz
niej będzie miała trudności
z odnalezieniem narzędzia.
TRZECIA SIOSTRA 47
Podszedł więc i wyprostował skrzywiony gwóz
dz
, przy�
łożył do deski we właściwym miejscu i przybił jednym cel�
nym uderzeniem.
Corrine pociągnęła kolejny łyk orzez
wiającej wody. Jesz�
cze dziś rano była taka pewna siebie, tak zdecydowana nie
przyjmować niczyjej pomocy. A szczególnie nie chciała an�
gażować się w nic osobistego.
A tymczasem nie dość, że pozwala temu kowbojowi na�
prawiać cholerne ogrodzenie, to jeszcze pije przywiezioną
przez niego wodę. Jak mogła jednak nie zmienić swojego
podejścia, słysząc historię Robbiego? [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne